Ναυαγός

Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που μέσα μας επιθυμεί όταν επιθυμούμε; Ποιος είναι εκείνος  που ερωτεύεται όταν ερωτευόμαστε; Όταν ποθούμε ποιος ποθεί;

Τι συμβαίνει όταν βρισκόμαστε σε σύγκρουση με εκείνον που μέσα μας επιθυμεί;

Ποιος εαυτός είναι ισχυρότερος; Αυτός που θέλει ή εκείνος που υπεκφεύγει;

Τι συμβαίνει όταν  όλα μετατρέπονται σε μια άγνωστη γλώσσα που αρνούμαστε να μάθουμε;

Είναι ένα άχρονο τοπίο ο εαυτός. Έχει για σύνορο τη φωτιά και το κύμα. Οι μόνες όψεις στον καθρέφτη είναι εκείνες  της άρνησης και της αποδοχής.  Τα όρια της άρνησης και της αποδοχής συνθέτουν τον χώρο της σχέσης με τον Άλλο. Η αλήθεια δεν χωράει πουθενά. Η αλήθεια είναι ο Ξένος. Για ν’ αποκτήσει νόημα το αντικαθρέφτισμα, για να κυλήσει πάλι ο χρόνος, η αλήθεια πρέπει να θυσιαστεί.

Μετά τη θυσία, ο χρόνος πάλι ξεκινά. Καθώς κυλά ζυμώνει τις μορφές, τις πλάθει από την αρχή μέσα στο συνεχές του. Τους δίνει συνοχή και υπόσταση μέσω της μνήμης:

-Σε θυμάμαι. Σε φωτίζω μέσα από τη δική μου ματιά, σε αποδέχομαι, κεντάω κάθε στιγμή με το βλέμμα μου αυτό που είσαι. 

Καλλιρρόης Ασκαρίδου